Ik werd gevraagd om met het paard Happy te gaan praten, waar wat problemen mee waren. Het grootste probleem was om Happy in de trailer te krijgen. Daar wilde Happy absoluut niet in. Dan is het helemaal een grote uitdaging, als haar mensen met haar in de trailer naar de les toe wilde. En als ze er dan uiteindelijk toch instond, om haar dan na de les weer in de trailer te krijgen om weer naar stal te gaan.
Wat de mensen van Happy ook probeerde, wennen aan de trailer, eten geven naast de trailer, eten geven in de trailer, elke dag met veel geduld oefenen, met lange lijnen haar in de trailer proberen te krijgen, echter niets hielp.
De mensen begonnen de moed al op te geven. Zij wilde zo graag met Happy naar de les of op wedstrijd. Maar ook naar het bos of stand toe, gewoon heerlijk buiten genieten, ook op andere plaatsen dan alleen bij haar stal in de buurt.
Zodoende kwamen ze bij mij terecht. Ik vroeg of er ooit iets gebeurd was met de trailer, waardoor ze een trauma van had opgelopen. Maar dat was dus niet zo. Ik kreeg de vragen door van wat ze allemaal wilde weten van Happy, en ik ben daarmee aan de slag gegaan. Ik heb een mooi gesprek met Happy gehad, waar het een en ander heel duidelijk werd.
Overigens wisten niet allebei haar mensen dat ik in gesprek zou gaan met Happy.
Ik vroeg Happy waarom zij de trailer niet in wilde en of er wel eens iets gebeurd was met de trailer. En Happy vertelde dat zij de trailer niet vertrouwd. Ik vroeg haar waarom zij de trailer niet vertrouwt. En toen vertelde zij “elke keer als ik in de trailer ga, kom ik niet meer terug, dus ik vertrouw de trailer niet meer.
Zo vertelde zij dat ze de eerstekeer in de trailer ging vanaf haar stal en haar moeder, [naar haar nieuwe mens] en kwam daar niet meer terug. De 2e keer ging ze weer netjes de trailer in en werd ze op het weiland gezet met andere jonge paarden en kwam dus weer niet terug. Na 2 jaar op het land gestaan te hebben ging ze de trailer in om weer naar haar mensen te gaan, [en kwam dus weer niet terug op het land]. Daarna ging ze de trailer in om bij een andere stal ingereden te worden, en weer kwam ze niet terug. En uiteindelijk na het inrijden [toen ze net weer gewend was aan haar nieuwe plek] ging ze terug naar haar mensen.
Dit was voor Happy de reden dat de trailer niet te vertrouwen was, en daarom wilde ze er niet meer in.
Nadat ik haar had uitgelegd waarom zij elke keer niet terugkwam, bij hetgeen waar ze vandaan kwam, begreep zij hoe de vork in de steel zat. Ook heb ik haar verteld, dat als zij nu in de trailer gaat, dat ze dan leuke dingen gaan doen. Zoals naar het bos of het strand gaan. Dat ze dan altijd weer terugkomt in haar veilige stal. En dat ze echt bij haar mensen mag blijven omdat ze helemaal gek op haar zijn.
Happy was opgelucht dat ze dus niet meer bang hoefde te zijn van de trailer. Dat was ook gelijk merkbaar. De eerstvolgende keer dat Happy de trailer in moest, liep zij er zonder problemen in. Haar mens [die dus van niets wist] begreep er niets van. En ook voor de terugweg liep Happy vrolijk de trailer in. Haar mens stond er versteld van en vertelde het aan degene die mij had ingeseind. Die vertelde dat ik met Happy gesproken had, en alles aan haar had uitgelegd. Zodat zij nu begrijpt dat het in de trailer gaan betekend dat er leuke dingen gaan gebeuren…
