Het was in de zomer van 2018. Ik was op een samenwerk lunch op kantoor bij mijn zus Tilly. Het was een mooie zomerse dag en de ramen stonden open. Deze ramen kunnen alleen aan de onderkant opengezet worden. Het is dus niet zo dat er heel veel ruimte is voor [vliegende]dieren om via het raam binnen te komen. Maar deze wesp had de opening van het raam gevonden, en was op de lekkere luchtjes van de lunch afgekomen.
Een wesp in de buurt is nooit fijn, en al helemaal niet bij je eten. Dus ik dacht, ik zet mijn etherische olie in om de wesp te verjagen. Maar vervolgens dacht ik: dat duurt wel even en nu zit iedereen de wesp te verjagen bij zichzelf, en bij het eten. Dit is voor de mens niet fijn, maar ook niet voor het dier.
Dus ging ik met de wesp in gesprek, en heb gevraagd of hij mijn hand wilde volgen zodat ik hem naar buiten kon begeleiden. Zo gezegd zo gedaan. Dus ik stak mijn hand uit naar de wesp, [normaal gesproken zou ik dat nooit doen, ik ben veel te bang om gestoken te worden] maar deze keer voelde het goed, en wist ik dat ik niet gestoken zou worden.
Vervolgens vroeg ik de wesp of hij met mij meeging en mijn hand wilde volgen. En dat deed de wesp ook. De wesp ging mee achter mijn hand aan, weg van de tafel met de lunch. Ik nam hem mee over de planten. Eenmaal boven de planten wilde de wesp terug naar de tafel. Maar ik zei tegen de wesp, “nee deze kant op” en de wesp volgde mijn hand weer richting het raam.
Bij het raam aangekomen, ging de wesp ook nog even in mijn haar zitten. [Normaal gesproken zou ik helemaal in paniek raken, maar nu niet]. Maar toen ik vertelde dat wij bij het raam waren aangekomen en hier de uitgang naar buiten was. Kwam hij weer achter mijn hand aan en stuurde ik de wesp door het kantelraam [wat maar 15 cm open stond] naar buiten…
Dit alles gebeurde in nog geen minuut tijd. De andere dames van de samenwerklunch keken vreemd op toen ik vertelde dat de wesp zo snel naar buiten was geleid en waren onder de indruk.
Het was weer een bijzondere ervaring en een mooi stukje dierentolken. Het was jammer dat niemand het gefilmd heeft want het laat heel mooi zien wat er allemaal mogelijk is als je met de dieren een gesprek aangaat. En je weet van tevoren niet dat dit gaat gebeuren.
