Niets leuker om te doen, vind ik, als ik op vakantie ben. Is het praten met dieren die ik daar tegen kom. Zo was ik in Gran Canaria waar ik aan de rand van het zwembad een bijzonder gesprek had met een bij. [Ik dacht eigenlijk dat het een wesp was, maar nu weet ik dat het een kleine bij was.]
Ik lag lekker op mijn strandstoel te genieten van de heerlijke zon. Aan de rand van het zwembad. Ik wilde mijn e-reader pakken om te gaan lezen. Toen mij oog viel op een klein bijtje die onder de stoel van mijn man naar mij zat te kijken.
Ik heb dus mijn e-reader weer weggelegd en dacht, wat leuk een bijtje daar wil ik wel een gesprek mee aangaan.
Ik maakte contact met de bij en vroeg of dat ze mij kwam steken. [Ik dacht eerst dat het een wesp was.] Maar steken kwam ze mij zeker niet. Zij kwam mij van dichterbij bekijken. Ze had gehoord dat ik met andere dieren aan het praten was geweest en wilde mij van dichtbij bekijken.
Oh, zei ik, ja dat klopt. Maar hoe weet ik dan dat ik contact heb met jou? Kun jij een rondje draaien zodat ik weet dat jij mij hoort? En de bij draaide een kwartslag naar links, en daarna draaide ze weer terug naar mij toe. Dus ik zei; nee ik bedoel een heel rondje. En de bij draaide een kwartslag naar rechts, en daarna draaide ze weer terug naar mij.
Ik vroeg haar waarom zij niet een heel rondje draaide in plaats van twee keer een halfrondje. Zij antwoorde; “Nee dat doe ik niet, ik wil jou ook goed in de gaten houden!” “Ook jij bent een mens, en mensen zijn niet altijd te vertrouwen. Voordat je het weet slaan ze je weg. Dus ik hou ze goed in de gaten.” En de bij vloog weer weg.
Na zo’n gesprek ga ik daar altijd over nadenken. En natuurlijk had de bij gelijk. Waarom zou zij mij wel vertrouwen? Ik vertrouwde haar in het begin toch ook niet. En idd de meeste mensen zijn niet zo vriendelijk tegen kleine vliegende dieren…
