Lieve Amor,

Jeetje wat gaat de tijd toch snel. Het is alweer 12 weken geleden dat ik jou ter wereld zag komen. Achterstevoren met eerst je pootjes. En morgen ben je alweer 4 weken bij ons. En wat ben je gegroeid in die periode. Van 540 gram bij je geboorte, naar 10 kilo in 8 weken toen je bij ons kwam en 35 Cm hoog. Nu na 4 weken weeg je 18 kilo en ben je 48 cm hoog.

De nachten gaan heel goed. Je gaat meestal rond 21.15 uur slapen en om 06.15 uur word jij wakker omdat Patrick naar zijn werk gaat. En daarna ga je gewoon weer verder slapen totdat ik beneden kom. Daarna ga je weer even naar buiten om te plassen en binnen ga je weer slapen.

Zodra de pension honden naar buiten gaan, ga jij op inspectie. Je struint alle kamers door opzoek naar interessante luchtjes. Als je bent uit gesnuffeld dan ga je lekker in de gang van het pension liggen. Hier kun je alles overzien en ons in de gaten houden.

Buiten maak je met alle honden die dat willen contact, jij vindt de andere honden leuk, en wil best wel spelen met ze. Dat gebeurt nu nog vanachter het hek. Straks als jij alle inentingen hebt gehad mag je met ze gaan spelen. Maar ook dan hou ik natuurlijk een oogje in het zeil. Ik wil wel dat je leert te spelen, en niet te overleven. Daar bedoel ik mee dat je maar wild en druk doet omdat je het spannend vindt.

Vanmiddag had ik een Chihuahua in de privéles. En die Chihuahua vindt andere honden heel spannend. Jij lag lekker te slapen toen ik naar buiten ging voor de les. Maar helaas, de chihuahua blafte en daar werd jij wakker van. Dus ik hoorde jou even later piepen. En dat betekent dat je moet plassen.

Ik heb even met de mensen van de Chihuahua overlegt dat ik jou naar buiten ging halen om te laten plassen. En verteld hoe hun nu het beste konden reageren als jij naar buiten zou komen. En logisch dat de chihuahua ging blaffen toen ze jou zag, jij bent natuurlijk al zo groot, en helemaal vergeleken bij haar. Nadat de mensen hadden gereageerd zoals ik vertelde werd ze stil. Nu konden ze gelijk zien hoe ze het beste kunnen reageren als ze ging blaffen.

Nadat jij geplast had liepen we terug naar de mensen toe. Maar bleven natuurlijk wel op gepaste afstand zodat de Chihuahua zich veilig zou voelen. Ik ben jou gaan belonen voor het rustig wachten. Jij was er ondertussen maar bij gaan liggen en ik bleef jou ook daarvoor belonen. Ik vind het namelijk erg prettig als ik gewoon met mensen kan praten terwijl jij rustig bij mij ligt. Zonder te piepen of te trekken aan de lijn. En nu leer je gewoon dat rustig liggen je heel veel voertjes opleveren. Dus een win, win situatie.

Eigenlijk durfde de mensen de Chihuahua niet op te tillen. Bang dat ze haar beloonde voor haar angst. Ik heb hun toen uitgelegd dat angst een emotie is, en dat je een emotie niet kunt belonen. Gedrag kun je wel belonen. Ik vraag ook altijd wat er gebeurt als je een klein kind zou optillen als ze bang is. En of het kind dan ook banger wordt doordat het wordt opgetild. Het antwoord hierop is altijd nee, het kind geef je steun. Maar waarom zou een hond dan wel banger worden?! Als ik het zo vertel dan begrijpende mensen ook wel hoe ze het beste kunnen reageren zodat hun hond zich er het prettigste bij voelt.

En ondertussen lag jij nog steeds heel relaxt op mij te wachten, en werd je constant beloont. Dus de Chihuahua werd ook steeds meer ontspannen. En zo leert ze dus vertrouwen in haar eigen mensen te krijgen, en in andere honden. Dit is dus het begin van jouw carrière als mijn “HULPHOND”…