Lieve Amor,
Gisteravond ben je om 22.30 uur voor het laatst uit geweest. Vanmorgen hoorde ik je zachtjes piepen om 8.00 uur. Wat is dat lekker zeg, weer een keer gewoon uitslapen. Maar helaas, je had al in de bench geplast. Ondanks dat ik direct naar beneden gegaan was. Maar ja, je kan niet altijd 10 gooien denk ik dan maar weer.
Vandaag is het zondag. Heerlijk een relaxte dag na de kerstdagen. Vandaag heb ik je meegenomen naar buiten om alle dieren eten te geven en te verzorgen. Wat is het toch geweldig om te zien dat jij al precies weet wat er gaat gebeuren. Je zit netjes te wachten terwijl ik bezig bent. Ik zet je dan vast met de lijn, en ook dat vind jij geen probleem. Ik vond het erg grappig om te zien dat jij bij het hek van de konijnen ook rustig ging zitten. Terwijl ik je daar los had lopen. Je kon ook gewoon gaan snuffelen of door het landje gaan rennen. Maar nee, jij vindt het zo interessant en blijft braaf zitten wachten totdat ik weer door het hek heen kom.
Het stormde vandaag, en dat vond je in het begin wel raar. Vooral hoe je door de harde wind heen moest lopen. Het viel mij mee dat jij niet achter al die vliegende blaadjes aan ging rennen. Dat is toch iets wat alle pup doen. Meestal reageren de meeste honden [kinderen en andere dieren] wel op de storm, door heel druk te zijn en te doen. Maar bij jou merkte ik niks van de storm. Jij was gewoon jezelf.
Mijn ouders kwamen vandaag eten. Ik heb jou dus extra in de gaten moeten houden dat jij niet bij mijn ouders ging bijten in hun kleding of hun handen. Die handen hebben zo een dun velletje dat jouw scherpe tandjes daar zo doorheen gaan. Mijn vader is gek van honden, dus ook van jou. Als ik je dan bij mij had liggen om je rustig te houden, dan ging hij je wel weer roepen. En dan ging jij er natuurlijk weer vrolijk naartoe. En ik er weer achteraan, wand voor je het weet had jij je tanden alweer in zijn handen staan. Dus jou weer wat te kuiven gegeven.
Ik heb je daarna weer even in je ren gelegd, zodat jij je rust weer kon vinden. En wij ook even gewoon konden kletsen zonder dat jij je tanden overal inzetten. Tijdens het eten zat jij ook rustig in je ren waar jij weer heerlijk in ging liggen slapen. De ren staat in de keuken dus ben jij er gewoon bij. Zonder dat jij je voelt buitengesloten. Het is voor jou je rustplaats, waar jij ook echt tot rust komt.
De kerst zijn we ook weer doorgekomen. Aankomende week gaan we de honden verwelkomen die bang zijn voor vuurwerk. Gelukkig zie ik bij jou geen reactie als er buiten geknald wordt. Ik hoop ook echt dat het zo blijft.
Het is echt elke dag een feestje met jou. Jij bent mijn cadeautje…!
