Lieve Amor,

De dag begon weer zoals ik nu al gewend ben. De nacht weer heerlijk rustig doorgeslapen. En de ochtend wacht hij nu rustig totdat ik ook beneden ben. Dan ga ik met hem naar buiten, en daarna is hij meestal alweer overprikkeld. Dat merk ik omdat hij dan overal in gaat bijten. In de tafelpoot of hij zet zijn tanden in de stoelen of mijn voeten. Ik geef hem dan wat te kluiven in zijn mond, zodat hij daar zijn tanden in kan zetten. Meestal duurt dit niet lang. En vaak gaat hij dan voor de deur liggen en valt weer in slaap. Ik pak hem dan op en leg hem in zijn ren.

Mijn kleindochter (Mara) belde mij vanmorgen, of ik haar, samen met Amor uit school wilde halen. En natuurlijk wil ik dat wel. Ik had met Mara afgesproken dat zij dan wel helemaal klaar moest staan als de school uit was. Dus jas aan, tas gevuld met haar spullen, en ook haar vest niet moest vergeten.  Nou dat had ze goed onthouden. De deur ging open en ze gaf snel de juf een hand en rende als een van de eerste kinderen uit haar klas, het schoolplein op om met een grote big smile op haar gezicht naar ons toe te komen. En dan weet je dat zij natuurlijk Amor wil vasthouden als we weer naar de auto toe lopen. Maar dat wil ik niet, ik wil namelijk niet dat Amor leert te trekken aan de lijn en de kinderen hebben gewoon niet door dat zo’n pup aan het trekken is. Dus wat ik dan wel doe. Ik loop met een 3 meter biothane lijn. Dan mag Mara het handvat beet houden en heb ik de lijn halverwege beet zodat ikzelf de controle erover houd. Zij blij en ik blij!

Vandaag hadden we een afspraak bij de dierenarts voor de 9 weken inenting van Amor. In de wachtkamer waren we de enige, dus Amor kon lekker een beetje rondsnuffelen in de wachtkamer. Eenmaal de spreekkamer in ging hij zelf al gelijk de weegschaal op, dus kon ik zien dat mijn gevoel wel klopte. En dat hij inmiddels 12,5 kilo weegt. Ik had dat natuurlijk al gevoelt met het tillen van hem. Maar Amor kan er niks aan doen dat hij al zo groot en zwaar is. En ik geef hem de steun die hij nodig heeft. Vandaar dat ik hem nog regelmatig even optil.

Op de tafel deed hij het ook prima. Het prikje die hij kreeg, daar heeft hij niet op gereageerd. Ik was hem ondertussen aan het kriebelen en afleiden. De neusdruppel vond hij wat minder maar had hij al gekregen voordat hij er erg in had.

Eenmaal thuis is Amor nog erg overprikkeld van alles wat hij net weer heeft meegemaakt. Dit uit zich door veel bijten en geen rust kunnen vinden. En dat betekent…slapen. Ik heb hem in de ren gedaan, en hij viel weer snel in een diepe slaap om alles te verwerken.

De avond is weer hetzelfde verlopen als de andere avonden. Mijn zus Tilly kwam nog even langs en die had wel een hele leuke jurk aan. Die jurk was lekker lang en die wapperde alle kanten op. Dus Amor vond het prachtig om daar lekker zijn tanden in te zetten….